Korzystając z okazji suszy i bardzo niskiego poziomu wody oraz minusowej temperatury ruszyliśmy na suche w tym roku mokradła. Opodal naszej trasy można było dostrzec małe, eutroficzne leśne jeziorko. Już na początku, ku zaskoczeniu i radości uczestników zaczął towarzyszyć nam krążący nad nami „Król przestworzy” potężny Bielik. Weszliśmy na rozległy teren torfowisk boru mieszanego bagiennego, poprzecinanych rowami pamietającymi pozyskiwanie torfu do celów opałowych ponad 100 lat temu, przez mieszkającą tu ludność mazurską. Na szczęście przy byłych wykopach pozostały groble po których mogliśmy się bezpiecznie poruszać. Trasa była trudna, ponieważ teren był pokryty wywrotami spróchniałych drzew, ponieważ rosnący tu drzewostan ze względu na swoją wartość przyrodniczą i brak dostępu, jest wyłączony z jakiegokolwiek użytkowania od kilkudziesięciu lat. Pod okapem starych sosen, brzóz i nielicznych skupisk świerków szliśmy podziwiając charakterystyczną dla tego siedliska leśnego roślinność. . Dzieci poznały roślin runa leśnego takie jak: mchy torfowie,  bagno zwyczajne, płonnik pospolity, borówka bagienna, żurawina błotna, występujące na  torfowiskach przejściowych i wysokich.  Liczne martwe stojące i leżące drzewa porastały huby, mchy i porosty. Wiele było też drzew dziuplastych.

          Po wycieczce udaliśmy się na miejsce ogniskowe, aby przy ciepłym ognisku gorącej kiełbasce podzielić się wrażeniami z naszej wyprawy na leśne mokradła.