Kuropatwa jest gatunkiem zagrożonym. Głównymi czynnikami ograniczającymi jej liczebność są drapieżniki m.in. lis oraz zmiana charakteru rolnictwa na bardziej intensywne. Wszystkie te niebezpieczeństwa takie jak również klimat czy choroby wpłynęły na to że kuropatw w całym naszym kraju, a jednocześnie na terenie naszego Nadleśnictwa stało się coraz mniej.  Dzięki staraniom kolegów myśliwych z Koła Łowieckiego „Orla Jucha” tereny obwodów łowieckich zostały odpowiednio zagospodarowane m.in. poprzez utrzymanie na niskim poziomie zagęszczenia drapieżników stwarzając tym dobre warunki dla wsiedlenia kuropatw. Na terenach obwodów możemy zauważyć ślady bytowania kuraków co świadczy o tym, że ubiegłoroczna reintrodukcja dała owocne wyniki. Nikogo nie trzeba przekonywać, jak potrzebne i cenne są wszystkie inicjatywy, które pomagają utrzymywać różnorodność biologiczną pól i lasów. Dzięki takim działaniom Koła Łowieckiego „Orla Jucha” w Ełku  za kilka lat stan kuropatw na naszym terenie będzie zadowalający, a nasze pola ożyją i będziemy mogli obserwować te kuraki szczęśliwe w ich naturalnym środowisku.

Kuropatwa (Perdix perdix) jest gatunkiem coraz rzadziej spotykanym w naszej rodzimej przyrodzie. Główne przyczyny zmniejszenia się tego przedstawiciela kuraków w Polsce to mechanizacja i chemizacja rolnictwa, straty lęgów powodowane przez drapieżniki jak również niekorzystne warunki pogodowe. Długość ciała kuropatwy wynosi około 30 cm, a masa do 0,5 kg. Jest to jeden z najmniejszych kuraków występujących na terenie naszego kraju. Gatunek ten cechuje się słabym dymorfizmem płciowym. Samice są nieznacznie mniejsze od samców, wyprowadzają jeden lęg w roku i składają najczęściej 15 -17 jaj. Niestety pisklęta są bardzo wrażliwe na warunki pogodowe, co ma bezpośrednie przełożenie na wysoką śmiertelność. Ptaki te charakteryzują się mimetyzmem - kolor upierzenia jest zbliżony do miejsca występowania. Kuropatwy łączą się w pary na całe życie i cechują się bardzo dobrze rozwiniętym instynktem macierzyńskim.